Konwergencja rynkowa i regulacyjna ? odmiana konwergencji ekonomicznej, do której zalicza się jeszcze konwergencję korporacyjną.
Konwergencja rynkowa
Konwergencja rynkowa ? polega na łączeniu się podmiotów gospodarczych, przedsiębiorstw oraz posiadaniu przez tych samych akcjonariuszy udziałów w przedsiębiorstwach, które działają na różnych sektorach rynku.
To łączenie rynków telekomunikacji, technologii informacyjnych i mediów.
Można mówić o dwustopniowości procesu:
– w fazie pierwszej łączą się rynki telekomunikacyjny i informatyczny
– w fazie drugiej zaczynają się one przenikać z rynkiem medialnym
– niektórzy dodają jeszcze etap trzeci, czyli przenikanie się powyższych rynków z rynkiem rozrywki
Ekonomiści dzielą konwergencję rynkową na:
– poziomą ? łączenie się przedsiębiorstw w ramach jednego łańcucha wartości, np. dostawcy infrastruktury
– pionową ? łączenie się przedsiębiorstw z różnych obszarów, np. dostawca infrastruktury i operator
Konwergencja pociąga za sobą konieczność dokonania modyfikacji prawa ? konwergencja prawna ? często nie nadąża ono za rozwojem technicznym mediów. Do tej pory istniała różnorodność regulacji prawnych ze względu na:
– kategorie medialne
– normatywność etyczno-prawną
– terytorium
Dochodziło do sytuacji, gdy te same kanały telewizyjne, ale nadające z różnych krajów podlegały innym systemom prawnym, czy ocenie etycznej prezentowanych treści. Tendencje widoczne w tym obszarze to jednak wciąż pragmatyczne rozwiązania, które nie są wynikiem spójnej koncepcji.
Ogromny wpływ na kształt rynków ekonomicznych i ich uregulowań prawnych ma Internet. Wiele instytucji nie zajmuje się wprost wytwarzaniem, ale ma związek z informacją ? jej przepływem i przetwarzaniem, przy jednoczesnym skupianiu się na działaniach klientów (kreowaniem ich profilu, kontrolą zachowań, monitorowaniem i utrzymywaniem komunikacji między uczestnikami) ? co jest kontrowersyjne ze względu na możliwość naruszenia ich prywatności.
Nadawanie w Internecie to problem dla prawodawców, którzy muszą ująć w spójnych przepisach 2 do tej pory odrębnie funkcjonujące sektory: telekomunikacji oraz radiofonii i TV.
W wielu państwach integracji podlegają unormowania dotyczące łączności i audiowizualności, w niektórych nadal odrębne dokumenty regulują usługi i treści medialne (prawo prasowe, autorskie, itd. ). Wynika to ze zróżnicowania społecznego, użytkowania poszczególnych mediów, oddziaływania kulturowego i pełnionych funkcji.
Innym spojrzeniem na kwestie regulacyjne jest skupienie się na zawartości, niezależnie od środka jakim jest przenoszona. W obszarze komunikacji internetowej obserwuje się trend mediatyzacji przepisów dotyczących zawartości (w Polsce była to próba uregulowania kwestii dotyczących gatunków internetowych, podjęta w ramach nowelizacji prawa prasowego ? tego, które z nich mogą być wliczone w pojęcie prasy, a które z niego wykluczone).
W Europie pierwszym zasadniczym dokumentem, który podjął kwestie regulacyjnych problemów związanych z konwergencją mediów, telekomunikacji i technologii była ?Zielona Księga?.
Konwergencja regulacyjna to też łączenie organizacji regulacyjnych, według Jakubowicza ich liczba rośnie, zamiast spadać.